Guido Thirion in de Supermarkt

(Oorspronkelijk geschreven in spiegelschrift)

Guido Thirion ging naar de supermarkt omdat zijn voorraad "bulkvoer" op was. Bulkvoer is nl. zijn lievelingseten. Wat het precies is, weet niemand, maar Guido wel. Wat wij wel weten, is dat Guido bijzonder lastig kan worden als hij honger krijgt, en het volgende verhaal zal dit rijkelijk illustreren.
Hij kwam aan 120 per uur de parking opgereden en een weerloos kindje dat daar aan het spelen was, spatte open op zijn gepantserde voorruit. Gelukkig had Guido speciale ruitenwissers, een type dat normaal gebruikt wordt op terreinwagens die vaak door modderplassen moeten rijden.
Omdat hij geen parkeerplaats vond, reed hij recht het afdakje met winkelkarretjes in. De dingen werden vergruizeld en verwrongen, en het schroot werd er langs de achterkant van het afdak naar buiten geperst. Er bleven dus ook geen karretjes over voor Guido. Hij geraakte bijna niet uit zijn auto omdat het schroot de weg versperde, en daarom greep hij zijn kettingzaag en zaagde zich een weg vrij, met de diamantketting die hij voor zijn verjaardag van zijn vrouw, Mieke Thirion, gekregen had. De diamantketting ging door de ijzeren staven van de karretjes alsof het tandenstokers waren.
Hij zocht dus naar een manier om aan een kar te geraken. Een oud vrouwtje dat juist haar inkopen had gedaan, kwam met een overladen kar naar buiten. Guido greep haar kar en kiepte die leeg op de grond. Het mens begon onverstaanbaar te wauwelen, maar Guido sloeg haar met zijn handschoen met spikes in het gezicht. Haar kunstgebit viel kletterend op de grond. Vervolgens greep hij haar vast bij het weinige haar dat ze nog had, en sloeg haar met haar hoofd tegen de muur. Ze viel op de grond en bewoog niet meer.
Hij kwam de supermarkt binnen, en omdat het poortje van de ingang niet openging, greep hij het vast en rukte hij het uit de grond. Hij gooide het in zijn kar, want hij zocht allang naar een nieuw poortje voor de omheining rond zijn huis. Toen hij door de doorgang liep, zag hij dat het eigenlijk de uitgang was.
Hij stapte op een winkelbediende bij de groentenafdeling af en vroeg hem waar hij bulkvoer kon vinden. De man bekeek Guido eens goed en vroeg "bedoelt u soms bulkprodukten?" Guido greep een komkommer die in het rek naast hem lag en gaf de man er een mep mee in zijn gezicht, zodat diens bril verbrijzeld werd. Guido zei woedend: "geen bulkprodukten! Ik wil bulkvoer! BULKVOER!" en bij deze laatste woorden ramde hij de komkommer in de strot van de arme man, en hij duwde hem in een rek met halve watermeloenen. Door de schok viel heel de boel naar beneden, zodat de verkoper bedolven werd.
Door een gebrek aan bulkvoer in zijn bloed was Thiri veranderd in een wild dier (). Hij liep naar een reklamestand waar een jobstudentje een nieuw frituurvet moest demonstreren. Guido greep de frituurketel, schreeuwde "GEEF MIJ BULKVOER!", en kiepte de ketel vol kokend frituurvet en bakkende frieten leeg over het hoofd van de student, die natuurlijk begon te gillen als een speenvarken terwijl hij terstond een massa derdegraads brandwonden opliep. Met een enorme kracht slingerde Guido de ketel naar de charcuteriestand. Het loodzware ding belandde recht op het hoofd van een bediende. Haar schedel werd verbrijzeld als was het een eierschaal en haar hersenen spatten in het rond. Een deel ervan belandde in een vleessnijder en werd in fijne plakjes gesneden.
Een professor neurologie die het spektakel had gadegeslagen, sprong meteen over de toonbank om de plakjes hersenen te onderzoeken. Guido zag dit, en hij haatte wetenschappers. Dus stormde hij op de man af (hij sprong niet over de toonbank maar smeet een deel ervan gewoon omver, zodat alle sausjes en hammen over de vloer verspreid werden). Hij nam de man vast bij zijn hoofd, stelde de snijmachine in op schijven van 0,5 cm en kwakte hem met zijn hoofd in de vleessnijder. Terwijl het hoofd van de man onder luid geratel in schijven werd gesneden, zei Thiri: "daar, onderzoek je eigen brein maar!"
De tweede bediende was verlamd van de schrik blijven staan. Guido kwam schuimbekkend op haar afgelopen. Hij nam een dikke gerookte braadworst uit het stuk toonbank dat nog rechtstond, en hij ramde het niet in de plaats waar je het zou verwachten, maar hij propte het in haar mond. Daarna vulde hij haar neusgaten op met Ardens gehakt met groene peper. Terwijl het arme mens zat te stikken, nam hij een groot vleesmes en houwde/hieuw (schrappen wat niet past) daarmee haar hoofd af. "Zo, nu is je luchtpijp terug vrij," zei hij, en ja, ik kan hem geen ongelijk geven. Het hoofd van de neuroloog was ondertussen half "gesliced", en om de machine terug wat werk te geven, stak hij het hoofd van de bediende er maar in.
De meester-slager had alles gezien en kwam op Guido af met zijn grootste slagersmes. Guido nam echter met zijn ene hand een grote hesp van een vleeshaak, en in zijn andere hand nam hij een chipolatta (= lange worst). De slager stak met zijn mes in de richting van Guido, maar deze gebruikte de hesp als schild, en het mes bleef erin zitten. Nu de slager ontwapend was, kon Guido hem wurgen met de chipolatta. Daarna sloeg hij de rest van de charcuteriestand kort en klein met de hesp. Hij bekleedde de muren met de schijfjes hoofd van de neuroloog en de bediende, ze bleven er vanzelf aan vastplakken. Waarom hij dit deed, is misschien niet meteen duidelijk, maar denk gewoon aan de jager die de kop van het geschoten hert aan de muur spijkert als jachttrofee, en het wordt al heel wat duidelijker.
Guido had dringend een deftig wapen nodig om zich te verdedigen tegen een groep security-guards die kwamen aanrennen. De afdeling "tuinbouwartikelen" was gelukkig vlakbij. Hij nam een kettingzaag, en een retro-style zeis, en ging de security daarmee te lijf. De mannen hadden enkel losse flodders in hun wapens zitten, en dat had tot gevolg dat ze niet langer dan een minuut meer leefden. Al gauw lagen de lichaamsdelen verspreid over de vloer. Om het afval kwijt te raken, stak Guido alles in een "shredder", een machine om hout te versplinteren tot schilfers. Het verwerkte materiaal, in dit geval bloed en gehakt, werd langs een soort schoorsteen weggespoten. De vloer en muren werden over een oppervlakte van bijna 100 vierkante meter besmeurd met bloed en gehakt.
Naast de afdeling "tuinbouwartikelen" lag de afdeling "sport". Daar trof Guido een man aan die zo bang was dat hij niet was gevlucht, zoals de rest. Maar wat zag Guido in zijn kar? Enkele kisten met de vermelding "BULKVOER voor katten en honden". Thiri greep snel een baseballbat uit de rekken en begon er het hoofd van de arme man mee te bewerken terwijl hij schreeuwde: "Vuile dief! Mijn bulkvoer stelen, hè!", en zo ging hij door tot het hoofd van de man in één vormeloze smurrie was veranderd. Hij sloeg ook het deksel van een van de kisten stuk en nam enkele happen van de walgelijke hondebrokken. Hij kreeg meteen nieuwe energie en stormde op de uitgang af. Onderweg kwam hij langs de afdeling "kampeermateriaal". Er stond een verse voorraad gasflessen, van 1/2 tot 20 l., en hij draaide ze allemaal open. Daarna kwam hij langs de afdeling "cosmetica", waar hij een paar spuitbussen haarlak meenam.
Hij vergiste zich weer en zag het hekje van de ingang aan voor uitgang. Gelukkig lag er een voorhamer in de kar van de man van wie hij de schedel had verbrijzeld, en daarmee sloeg hij de automatische poort tot schroot. Triomfantelijk ging hij op deze manier naar buiten langs de ingang, ofschoon de uitgang, wagenwijd open, zich slechts 3 meter verder bevond en heel duidelijk was aangeduid.
Enkele mensen wouden hem tegenhouden bij de glazen deur van de supermarkt tot de politie kwam, maar hij verbrijzelde het glas van de gesloten deur door de voorhamer erdoor te gooien. Hij nam zijn spuitbussen en hield zijn aansteker ervoor, zodat hij een uitstekende vlammenwerper had. Hij spoot in de gezichten van degenen die hem wouden tegenhouden. Zij liepen, brandend en schreeuwend van de pijn, weg. Het oude vrouwtje (wiens gebit Guido had uitgeklopt, weet je wel) lag er nog. Ze begon juist terug bij haar positieven te komen. Thiri spoot zijn spuitbussen op haar leeg (hij sloeg de spuitkop er gewoon af waardoor de haarlak er aan hoge druk uitvloog) en stak de fik erin. Het mens begon te schreeuwen en te spartelen, maar al gauw viel ze terug flauw door de haarlakdampen, en zo brandde ze in stilte verder.
Nadat Guido zijn krachtvoer in de koffer had geladen, stapte hij in en startte de motor. Guido's auto heeft niet alleen 5 versnellingen vooruit, maar ook achteruit, zodat hij in staat is om aan meer dan 100 per uur achteruit te rijden. Dat deed hij dus, en hij reed zo nog 2 mensen plat die hem wouden tegenhouden. Hij schakelde terug in vooruit en reed met gierende en dampende banden weg.
Het gas van de kampeerflessen had ondertussen de hele supermarkt gevuld, en kwam langs de kapotte glazen deur naar buiten. Spoedig bereikte de wolk het brandende lichaam van het oude vrouwtje, en heel de supermarkt ontplofte in een enorme vuurwolk, daarbij nog een politiecombi omverblazend die juist aan kwam gereden.
Thuisgekomen goot Guido een portie bulkvoer in een kom, en nadat hij ze, besprenkeld met white spirit, in de microgolfoven had opgewarmd, genoot hij van zijn lievelingsmaal.

12-1994