Tomas de Rat
De Ijzeren Vogel pagina 9
Het was een koud kunstje om deze bladzijde te scannen in vergelijking met de andere, want het is in feite een volledige re-make met Chinese inkt op een maagdelijk wit blad kwaliteitspapier. De reden hiervoor is dezelfde als beschreven op de vorige pagina: de tekstballonnen waren rechtstreeks in inkt geschreven, in het meest afzichtelijke handschrift dat ik ooit heb geproduceerd. Oordeel zelf. In de laatste twee rijen liet ik zelfs de potlootschetsen vallen en keerde ik terug naar de oude ‘direct-in-inkt’ stijl. En de tekenstijl was al even slordig als het handschrift. Helemaal van nul beginnen was een veel betere optie dan het gros van het blad te overkliederen met Tipp-Ex.
Het feit dat er niets aan de achterzijde van het nieuwe blad stond, maakte het scannen ook een heel stuk makkelijker. Inderdaad, ik tekende altijd aan beide zijden van elk blad in de strips, wat perfect logisch leek gezien mijn voormalige ideaal om zoveel mogelijk informatie te proppen op elk blad.
Deze keer toont de ‘flash-back’ naar de oorspronkelijke schetsen een evolutie van vijftien jaar in mijn tekenstijl. Dit was in feite de allerlaatste Tomas-pagina die ik ooit getekend heb, want ik had pagina 10 een paar jaar eerder gedaan. Als u de schetsen vergelijkt met de afgewerkte pagina, ziet u precies dezelfde scènes, maar dan met toevoeging van veel meer detail en natuurlijk perspectief.
Klik op de tekening om te wisselen tussen de originele Nederlandse tekst en een Engelse vertaling in een meer leesbaar lettertype.
< Vorige Cover 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Achterflap Volgende >
Rijen 1-2
Het ziet ernaar uit dat de dief van de ijzeren vogel ook een cadeautje achtergelaten heeft, namelijk een gigantisch draakachtig monster dat graag op ratten trapt. Gelukkig kan het monster geen vuur spuwen, het kan enkel grommen en… lachen.
Rijen 3-4
Tomas weet toevallig dat de luchtmachtbasis een soort enorm luik heeft met een transportband eronder, en heel handig loopt het monster over dit luik op het juiste moment. De constructie is verondersteld voor ‘onderhoud’ te zijn, maar aangezien de band alles wat door het luik valt naar een ravijn voert, is het eerder een soort afvalverwerkingssysteem. Zet gewoon uw oude vliegtuig op het luik en dump het in het meer!
Opnieuw, in plaats van het monster een gruwelijke dood te laten sterven, liet ik het gewoon in een meer vallen. Vraag tien jongens aan de leeftijd van tien jaar wat ze in dezelfde situatie zouden doen, en negen van hen zouden wel eens het monster kunnen willen doden op een of andere manier. Ik scheen op die leeftijd vrij pacifistisch te zijn, maar dit zou al gauw ‘gecorrigeerd’ worden door blootstelling aan overloedige hoeveelheden geweld op TV en op school.
Rij 5
Gelukkig voor Tomas heeft hij elke luchthaven en luchtmachtbasis in het land volgestrooid met zijn kleine vliegende gedrochten. Dus laten onze vrienden hun trip niet verknallen door gebrek aan de vogel, en gebruiken ze in plaats daarvan een soort vliegende locomotief van een metrostel. Zoals de meeste andere gedrochten heeft dit ook belachelijk kleine vleugels. Blijkbaar worden deze dingen in de lucht gehouden door ofwel een onwaarschijnlijk sterke propulsie, ofwel een of ander sci-fi levitatiesysteem.
Tegen dat ik dit deel van het verhaal tekende, had ik ontdekt dat New York City stampensvol gigantische wolkenkrabbers stond, dus was het de coolste stad ooit en de ideale bestemming voor een vakantie. Als u mij heden ten dage zou laten kiezen tussen leven in een wolkenkrabber of een rustig landelijk gelegen huisje, zou ik zonder twijfelen voor het laatste kiezen. Desondanks kan ik niet ontkennen dat ik nog wat van die oude kinderlijke opwinding voelde toen ik eindelijk eens de kans had om NYC te bezoeken.
Het verschil tussen de oorspronkelijke schetsen en het uiteindelijke inktwerk kan niet groter worden dan in deze panelen: saaie tweedimensionale doorsneden werden gedetailleerde perspectieftekeningen. Als ik terug zou kunnen gaan in de tijd en mijn eigen tienjarige ik uitleggen hoe zo te tekenen, zou mijn hoofd waarschijnlijk ontploffen van plezier, en aldus een tijdsparadox genereren die het volledige universum zou opslokken.
Rows 6-7
Zo te zien hoeven piloten in het alternatieve universum pas toelating tot landen vragen wanneer ze al bijna geland zijn. (Uit de tekening lijkt het misschien alsof het tuig al geland is, maar het hangt wel degelijk nog in de lucht.)
Hoe dan ook, de dief van de ijzeren vogel schijnt te weten waar Tomas zijn vliegende gedrochten stockeert, en heeft nóg een verrassing voor hem in petto. De ijzeren vogel blijkt volledig in gruzelementen geslagen te zijn. Dus zelfs al zijn ze deze keer niet bijna ontploft, de vakantie van onze vrienden is nogmaals verknald. En dat is niet alles, want we hebben eerder dan verwacht een weerzien met onze zwarte hamster… Of toch niet?
){kind=link}